“Het Hanengevecht” in Wormer

Het Hanengevecht was dit jaar weer echt een Hanengevecht.

Vooraf was er veel consternatie.De Dames van TOGIDO – Wormer wilden absoluut meestrijden om de mooie Trofee “Het hanengevecht” en waren er als de kippen bij om te melden dat de naam van de Trofee gewijzigd moest worden in het Hanen / hennen gevecht. Nu heb ik niet veel verstand van hoenders maar op onze mooie trofee staan toch echt wel twee hanen en geen hennen. In de natuur is het gebruikelijk dat de mannetjes meer kleuren hebben en over het algemeen groter zijn als de vrouwtjes. Ja ik weet het, er zijn uitzonderingen. Maar onze dames in de vereniging zijn niet bang uitgevallen en wilde de strijd wel aan. Nou dat hebben ze geweten. De beste dame eindigde op een gedeelde 9de plaats ondanks de riante voorgift die alle dames krijgen bij onze onderlinge wedstrijden. Ik weet niet wat de dames is overkomen maar ze speelden als halve kip appelmoes! Gerda Jonker normaal goed voor 5 tot 7 twaalven wist het te presteren om 6 poedels te slaan. Daarmee wist zij niet eens de meeste poedels te slaan aangezien Lida Heinen met gemak 7 poedels wist te scoren. Wat is er aan de hand met onze hennen. Duidelijk een gevalletje “van de leg”. Daarentegen waren het de hanen die flink aan het kraaien waren. Peter Tock (what’s in a name) begon met 51 punten. Goudhaantje Maarten van Zaanen sloeg 50 punten in de eerste partij en Leo (Le Coq) Remmlzwaal stond daar vlak achter. George Beumer deed rustig aan. “Ik wil die beker helemaal niet winnen. Dat heb ik eerder al gedaan maar het kost je uren poetsen. De hanen zijn wel erg mooi maar dat komt door al dat gepoets. Dat doe ik echt niet meer.” In de tweede serie van 5 slagen werden de hennen verder van de hanen gescheiden. Klaas Vels sloeg 51 punten. Nooit eerder vertoont door Klaas maar trots als een Pauw (sorry Haan) liep hij door de baan. Ook Mark had wat goed te maken en sloeg er 51 bij. Dat was net op tijd want anders was er toch nog een hen geweest die meer punten had geslagen als een Haan. Het venijn zat in (Hanen) staart. Peter Tock en Leo le Coq wisten zichzelf uit te schakelen door een poedel te slaan maar Maarten ging als een echt Bantam Haan fier door tot de laatste klap. De bal lag echt zo slecht nog niet en hij had aan een drie genoeg om de Trofee mee naar huis te nemen. Hij had eerder in dit soort situaties koelbloedig toegeslagen en zijn sporen verdient. Nu moest hij denken aan zijn lieve vrouw thuis, zijn hennetjes op de zaak en zijn aanstaande pensioen. Langs de baan stonden naast de lokale Jagersvereniging ook nog twee Russiche toeschouwers. Maarten nam zijn tijd naar bezweek onder de inmense druk. De Bantam haan had negen keer groots gekraaid. Hij haalde adem maar er kwam slechts een schor stemmetje. Hij sloeg een twee en zag de trofee aan zijn snavel voorbij gaan. George was de grote winnaar en kan zich opmaken voor een gedegen poetsmiddag volgend jaar als hij de trofee weer spik en span mag terugbrengen.

Alles kwam dus toch weer op de (hanen) pootjes terecht Alle negen haantjes eindigde in de eindklassering voor de hennetjes. Op naar de volgende strijd (tussenstand 3-2 voor de heren)